สมพล พวงสุวรรณ เดินออกมาจากสังคมเกษตรกรรมตามความหวังของครอบครัว โดยเฉพาะพ่อและแม่ที่คิดว่าการที่ลูกๆมีโอกาสได้เรียน ได้ทำงาน มีเงินเดือนประจำ จะหมายถึงความมั่นคงของชีวิตและการเริ่มต้นสร้างครอบครัว แต่หลังจากที่ได้พยายามไขว่คว้าหาความฝันมานานกว่า 10 ปี วันนี้ วันที่มวลน้ำที่ท่วมท้นได้เหือดแห้งไปหมดสิ้นพร้อมกับการเริ่มฟื้นตัวของอุตสาหกรรม เขากลับต้องกลายเป็นคนตกงาน และแม้ว่าจะได้พยายามต่อสู้ดิ้นรนเพื่อตัวเองและครอบครัวอย่างหนัก ในที่สุดเขากลับพบว่า อาจจะต้องเดินทางกลับไปยังจุดเริ่มต้นที่เขาจากมานาน
