บัณฑิต แป้นวิเศษ หัวหน้าฝ่ายแรงงานหญิงฯ มูลนิธิเพื่อนหญิง
พระราชบัญญัติกองทุนการออมแห่งชาติ พ.ศ.2554 (กอช.) นับเป็นกฎหมายที่ส่งเสริมให้ประชาชน ในภาคส่วนแรงงานนอกระบบ จำนวน 24.8 ล้านคน และผู้สูงอายุ(อายุ 60 ปีขึ้นไป) จากข้อมูลทะเบียนราษฎร์ กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย ในปี พ.ศ.2554ประเทศไทยมีผู้สูงอายุ รวมทั้งสิ้น 7.79 ล้านคน ( ร้อยละ 12.38 ของจำนวนประชากรในประเทศ) และมีแนวโน้มจะเพิ่มเป็น ร้อยละ 17.5 ในปี พ.ศ.2563 และ ร้อยละ 25.1 ในปี 2573 ได้มีช่องทางการออมเงินเพื่ออนาคต อีกทางหนึ่ง ซึ่งสอดคล้องกับแผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ.2545 – 2564 ) โดยกำหนดให้ “ส่งเสริมและสร้างวินัยการออมของประชาชนเป็นมาตรการสร้างหลักประกันด้านรายได้เพื่อวัยผู้สูงอายุ ตามยุทธศาสตร์ด้านการเตรียมความพร้อมของประชากรเพื่อเข้าสู่วัยสูงอายุที่มีคุณภาพ”
การขับเคลื่อนของภาคประชาชน ภายใต้ชื่อเครือข่ายบำนาญภาคประชาชน ที่เรียกร้องให้รัฐบาล และกระทรวงการคลังชุดปัจจุบัน ทำงานแบบไร้รอยต่อ ไม่ต้องคิดว่าเป็นกฎหมายที่ออกจากรัฐบาลชุดที่แล้ว แต่ให้คิดเสมอว่าประชาชนได้ประโยชน์ อยากให้พรรคการเมืองทุกพรรค ทุกรัฐบาลคิดแบบนี้ แต่ปัญหาคือขณะนี้รัฐบาล และรัฐมนตรีกระทรวงการคลัง ไม่ยอมดำเนินการ อีกทั้งยังหาช่องทาง เสนอปรับแก้กฎหมายซึ่งมีฐานะเป็นพระราชบัญญัติ ที่ถือว่าการแก้ไขต้องใช้เวลาอย่างมาก สิ่งสำคัญที่ภาคประชาชน เขาสงสัย และตั้งตารอคอยมากๆ คือกฎหมายฉบับนี้ฯ ยังไม่ได้มีการเริ่มดำเนินการแต่อย่างใด ไฉนจึงมีเรื่องให้รัฐมนตรีกิติรัตน์ ณ ระนอง ต้องมาปรับแก้ เพียงอ้างว่า กลัวรัฐจะจ่ายเงินซ้ำซ้อน กลัวกลุ่มเป้าหมายจะเป็นกลุ่มเดียวกันกับประกันสังคม และเสนอปรับให้การจ่ายเงินสะสมเมื่อถึงกำหนดอายุ ต้องจ่ายแบบ 2 ออฟชั่น คือจ่ายได้เป็นบำเหน็จ หรือบำนาญ ที่กล่าวมาทั้งหมด อยากบอกว่า “กฎหมายกองทุนการออมแห่งชาติ เป็นกองทุนแบบสมัครใจ ซึ่งแตกต่างจากกฎหมายประกันสังคม มาตรา 33 ที่บังคับจ่าย อีกทั้ง กอช.การสมทบรัฐจะต้องสมทบเงินอีก 100 บาทด้วย ซึ่งจะไม่เหมือนประกันสังคม ในมาตรา 40 ที่แรงงานนอกระบบ จ่ายส่วนหนึ่งรัฐสมทบเพียง 50 บาทเท่านั้น และที่สำคัญคือกฎหมายกองทุนการออมแห่งชาติ ยังเป็นการสะสมเงินในลักษณะการให้บำนาญชราภาพเมื่ออายุการออมครบ 60 ปี พิการก่อน อายุ 60 ปี ได้รับเงินสะสม มีเงินบำเหน็จตกทอด และเงินฌาปนกิจสงเคราะห์เป็นต้น
เห็นหรือไม่ครับว่าทำไมภาคประชาชนเขาจึงอยากได้ และต้องการให้รัฐบาลปัจจุบันเร่งดำเนินการตามกฎหมาย เนื่องจากพ้นระยะเวลาตามที่กำหนดไว้ในบทเฉพาะการมานานเกือบสิบเอ็ดเดือน คือมันมีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 12 พฤษภาคม 2554 จนถึงปัจจุบัน ยังไม่มีการดำเนินการแต่อย่างใด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องการเปิดรับสมาชิกกองทุน และการจัดสรรเงินให้กองทุนการออมแห่งชาติ จำนวน 1,000 ล้านบาท เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานของกองทุนฯ ซึ่งกำหนดไว้ในแผนงบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณ 2557
ข้อสังเกต ที่นับวันจะสร้างภาพความเชื่อที่เสมือนจริงว่า การที่รัฐบาลโดยกระทรวงการคลังไม่เร่งเปิดโอกาสให้ประชาชนมีหลักประกันที่มั่นคงกับการออมเงินเพื่อรองรับการเข้าสู่วัยผู้สูงอายุ ดังเจตนารมณ์แห่งรัฐธรรมนูญของราชอาณาจักรไทย เป็นเรื่องของการเมืองที่ถูกตีความไปว่าพรรคเพื่อไทยในฐานะรัฐบาลกำลังเล่นเกมส์ ดึงเวลา และพยายามทำให้กฎหมายที่ออกในสมัยพรรคประชาธิปัตย์ เป็นหมัน เพราะเพียงแค่ไม่ใช่กฎหมาย หรือผลงานของพรรคเพื่อไทยที่เป็นรัฐบาล ซึ่งครอบครองกระทรวงการคลัง โดยมีคุณกิติรัตน์ ณ ระนอง รัฐมนตรีคลัง อันเป็นกลไกสำคัญของการดำเนินการในกฎหมายฉบับนี้ อีกทั้งการประเมินจากภาคประชาชน ที่กำลังตั้งข้อสังเกต และลดความเชื่อมั่นลง ว่าสุดท้ายแล้ว คนที่ไม่ผ่านการเลือกตั้งจากประชาชน แต่มาได้ตำแหน่งด้วยระบบโควตาพรรค ไม่เข้าใจประชาชน คนจน ที่เดือดร้อน และต้องการสวัสดิการ ความมั่นคงทางการเงิน เมื่อยามแก่เฒ่าซึ่งอาจจะไม่ หรือมีคนเลี้ยงดู ความจำเป็นที่ต้องวิงวอน กับรัฐบาล กระทรวงการคลัง ว่าอย่าเตะถ่วงอีกเลย ประชาชนเริ่มทนไม่ไหว และเขาเริ่มจะหาทางออกโดยการไปหาองค์กรอิสระ หรือภาคการเมืองในสภา เช่น คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ สภาทนายความ ผู้ตรวจการแผ่นดิน คณะกรรมาธิการการเงิน การคลังฯ คณะกรรมาธิการติดตามนโยบายฯ สภาผู้แทนราษฎร์ หรือสุดท้ายอาจจะต้องฟ้องร้องต่อศาล ว่ารัฐบาล และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง ไม่ดำเนินการการใช้กองทุนการออมแห่งชาติ ทำให้ประชาชนเสียประโยชน์ อีกทั้งเป็นการละเลยการปฏิบัติหน้าที่ในฐานะเจ้าพนักงานที่ต้องบังคับและดำเนินการทางกฎหมาย (กฎหมายอาญา มาตรา 157 ) สุดท้ายคงอยากจะบอกกับพรรคการเมืองว่า กฎหมายฉบับนี้ เป็นกฎหมายที่เกี่ยวกับชีวิตคน และอนาคตคนไทยอีก 24,800,000 ล้านคน ไม่ว่าใครทำก็ต้องได้ใจประชาชนทั้งนั้นนะครับ รัฐบาลต้องคิดให้ดี มิฉะนั้นท่านจะเสียทั้งคน ทั้งคะแนน ต้องเร่งรีบดำเนินการเปิดรับสมาชิกกองทุนการออมแห่งชาติ(กอช.) อย่าปล่อยให้พวกเขาวันนี้ที่รอคอย
