โดย ดาวเรือง ชานก นักสื่อสารศูนย์แรงงานอ้อมน้อย – อ้อมใหญ่
แผนการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศทำให้ประเทศไทยที่เคยเป็นสังคมเกษตรกรรมต้องเข้าสู่สังคมอุตสาหกรรมและมีการเคลื่อนย้ายแรงงานจากภาคเกษตรกรรมมาเป็นแรงงานในโรงงานอุตสาหกรรมมากยิ่งขึ้นในช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา และประเทศได้เปิดเสรีทางการค้าทำให้ทุนหลั่งไหลเข้ามาลงทุนมาใช้ทรัพยากรของประเทศอย่างมหาศาล แต่ด้วยโรงงานอุตสาหกรรมที่เกิดขึ้นจำนวนมาก ทำให้มีความต้องการแรงงานจำนวนมากจึงต้องใช้แรงงานข้ามชาติ เช่น เมียนมาร์ ลาว กัมพูชา เพื่อสร้างเศรษฐกิจให้กับประเทศ
ในปี 2558 ประเทศกำลังก้าวเข้าสู่ประชาคมอาเซี่ยน มีการเปิดเสรีทางการค้าและการลงทุนในกลุ่มสมาชิกอาเซี่ยนด้วยกัน จะทำให้มีการจ้างงานหลากหลายมากขึ้นของแรงงานที่เข้ามาการเคลื่อนย้ายแรงงานถือเป็นสิ่งสำคัญ แรงงานข้ามชาติกลุ่มหนึ่งเผยว่า “การที่พวกเขาเข้ามาทำงานในประเทศไทยเพราะมีค่าจ้างที่ดีกว่าประเทศของตนจึงได้เข้ามาทำเพื่อจะได้ส่งเงินกลับไปยังประเทศของตนที่ยังมี พ่อ แม่ พี่น้องและลูกๆ ที่รอคอยเงินรายได้ที่จะส่งกลับไปจุนเจือครอบครัว”
การเข้าสู่ประชาคมอาเซี่ยน พวกเขาก็คิดว่า “เป็นสิ่งที่ดีที่จะมีโอกาสในการเดินทางไปทำงานในประเทศที่มีค่าจ้างที่สูงกว่าประเทศไทย เพราะการที่จากบ้านมาก็เพื่อแสวงหาสิ่งที่ดีกว่าที่ประเทศของเขามี เช่น รายได้ที่มีความแตกต่างกับประเทศของตนเกือบเท่าตัวทำให้พวกเขาต้องมา”
แม้ว่า การเข้ามาจะมีปัญหาอุปสรรคมากมาย หรือแม้กระทั่งจะต้องเสียค่าใช้จ่ายมากกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้ก็ตาม เพื่อหวังรายได้ที่มากกว่าเมื่อได้ทำงานในประเทศไทย และเมื่อเข้ามาทำงานพวกเขาก็ไม่อยากถูกนายจ้างเอารัดเอาเปรียบจากการจ้างงานในเรื่องค่าจ้าง สวัสดิการ รวมถึงสิทธิขั้นพื้นฐาน เช่น นายจ้างไม่แจ้งขึ้นทะเบียนลูกจ้างเพื่อหลีกเลี่ยงการนำส่งสมทบประกันสังคม ทำให้เกิดความเดือดร้อนเมื่อเจ็บป่วย จึงต้องไปตามพวกพ้องที่มีอยู่ว่าทำงานที่ไหนที่จะไม่ถูกละเมิดสิทธิ และสิ่งที่พึงมีพึงได้จากการขายแรงงาน
ขณะนี้ประเทศไทยต้องยอมรับว่าขาดกำลังแรงงานจำนวนมากจึงต้องพึ่งแรงงานข้ามชาติ เพื่อเข้ามาทำการผลิต และสร้างเศรษฐกิจให้กับประเทศ หากนายทุนยังเห็นแรงงานข้ามชาติเป็นเพียงแรงงานราคาถูกและคอยที่จะกดขี่ขูดรีดในการจ้างงาน ถ้าหากประเทศของเขามีการเปิดประเทศมีประชาธิปไตยที่ทำให้ทุกคนมีสิทธิเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นและเสนอสิ่งที่เขาต้องการได้พวกเขาเหล่านี้ก็พร้อมที่จะกลับไปยังประเทศที่จากมาเพื่อจะได้อยู่กับครอบครัวที่ตนรัก คงไม่มีใครอยากจากครอบครัวมาอยู่ในที่ห่างไกล และต้องมาเผชิญกับสิ่งที่ยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่มีความจำเป็นต้องจากมาเพราะความยากจนเป็นสิ่งผลักดัน
///////
