เครือข่ายผู้ย้ายถิ่นในลุ่มนำโขง (MMN) และเครือข่ายปฏิบัติการเพื่อแรงงานข้ามชาติ (ANM) แถลงแสดงความเสียใจกับครอบครัวแรงงานพม่า 16 ศพ และผู้บาดเจ็บ ร้องรัฐดูแลค่าชดเชย การเดินทางอย่างปลอดภัย
แรงงานท่ามกลางความเสี่ยงความโลภความแออัดยัดเยียดและการขาดระบบขนส่งมวลชนโดยเครือข่ายผู้ย้ายถิ่นในลุ่มน้ำโขง(MMN) และเครือข่ายปฏิบัติการเพื่อแรงงานข้ามชาติ(ANM) ในวันจันทร์ที่4 เมษายนพ.ศ. 2554 ประเทศไทยได้รับรู้ถึงอุบัติเหตุทางถนนที่ร้ายแรงอีกครั้งหนึ่งที่ทำให้แรงงานข้ามชาติชาวพม่าเสียชีวิต16 คนและมีผู้บาดเจ็บอีกราว50 คนเมื่อรถบรรทุกคันที่แรงงานเหล่านี้กำลังเดินทางมาด้วยได้ชนกับรถบรรทุกอีกคันหนึ่งในจังหวัดสมุทรสาครในขณะที่แรงงานฯอยู่ระหว่างการเดินทางไปทำงานที่โรงงานแปรรูปอาหารในมหาชัยแรงงานหลายคนในกลุ่มนี้ได้ปฏิบัติตามกฎกระทรวงและนโยบายใหม่ด้วยการเข้าสู่กระบวนการพิสูจน์สัญชาติและได้รับหนังสือเดินทางชั่วคราวเรียบร้อยแล้ว
ในตอนเช้าและตอนเย็นของทุกวันทั่วประเทศไทยมีรถบรรทุกที่แน่นไปด้วยแรงงานทั้งชาวไทยชาวพม่าชาวกัมพูชาและชาวลาวทั้งผู้หญิงและผู้ชายที่มุ่งหน้าไปและกลับจากการทำงานในบางกรณีรถบรรทุกเหล่านี้ถูกจัดการโดยนายหน้าซึ่งจะมายังจุดนัดพบทุกๆวันเพื่อรับแรงงานและพาพวกเขาไปส่งยังสถานที่ทำงานต่างๆขณะที่กรณีอื่นๆนั้นทางโรงงานจะจัดรถบรรทุกไปรับแรงงานมาทำงานโดยที่พวกเขาไม่ต้องหลบซ่อน
การเดินทางเพื่อการทำงานของแรงงานข้ามชาติซึ่งอยู่ในสายตาของทุกคนนั้นรถบรรทุกแรงงานฯมักจะเร่งความเร็วไปตามท้องถนนในเมืองต่างๆทำให้แรงงานที่พยายามหาที่ยึดเกาะถูกแกว่งไปแกว่งมาในรถ
ประหนึ่งว่า ชีวิตครึ่งหนึ่งได้ถูกโดยออกไปนอกรถแล้วเมื่อสิ้นสุดวันอันเหนื่อยล้าจากงานในสถานที่ก่อสร้างแรงงานก็แทบจะไม่สามารถยืนขึ้นได้แต่โดยส่วนมากพวกเขาไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามที่จะยืนเนื่องจากรถบรรทุกที่อัดแน่นนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะนั่งลงพักให้สบายแต่ก็โชคไม่ดีที่เป็นไปไม่ได้ที่จะออกไปจากรถกฎหมายซึ่งบังคับให้คาดเข็มขัดนิรภัยและสวมหมวกกันน็อกดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์เมื่อมีความเป็นไปได้ที่จะยัดแรงงานไว้บนด้านหลังของรถบรรทุกแต่ละคันโดยปราศจากเครื่องป้องกันความปลอดภัยจากอันตรายต่างๆทั้งนี้ยานพาหนะทุกประเภทในประเทศไทยจะต้องทำประกันภัยและในการทำประกันภัยจะระบุจำนวนผู้โดยสารที่สามารถบรรทุกได้สำหรับยานพาหนะแต่ละคันแต่รถบรรทุกแรงงานฯเหล่านี้แทบจะไม่ได้ถูกให้หยุดตรวจโดยตำรวจเลยซึ่งอาจจะเป็นเพราะว่าตำรวจหรือเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองก็ได้ดำเนินการเช่นเดียวกันด้วยการอัดแน่นรถบรรทุกของพวกเขาเมื่อส่งกลับแรงงานข้ามชาติ การขนส่งแรงงานในลักษณะนี้ได้กลายเป็นแบบแผนปกติเนื่องจาก
ก. แรงงานข้ามชาติที่ไม่มีหนังสื่อเดินทางชั่วคราว(มีจำนวนนับล้านคน) ไม่สามารถเดินทางได้อย่างเสรีดังนั้นแรงงานฯกลุ่มนี้ต้องพึ่งพานายหน้าในการจัดการเดินทางจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งรวมทั้งการเดินทางจากที่พักไปยังสถานที่ทำงาน
ข. การไม่มีระบบอื่นๆในที่ทำงานทำให้นายหน้าให้บริการรถขนส่งแรงงานไปยังสถานที่ทำงานที่มีงานรองรับในแต่ละวันซึ่งเป็นหนทางเดียวที่แรงงานจะได้งานทำและสามารถเดินทางไปทำงานนายหน้ามีรายได้จากการเป็นคนกลางระหว่างนายจ้างและแรงงานข้ามชาติและหวังจะได้ผลประโยชน์ให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้จึงยัดแรงงานฯเข้าไปในรถให้ได้มากที่สุดแล้วส่งแรงงานไปตามสถานที่ทำงานต่างๆพร้อมเก็บค่าโดยสารจากแต่ละคน
ค. ในเมืองส่วนใหญ่ของประเทศไทยนอกจากกรุงเทพฯแล้วระบบขนส่งมวลชนมีค่อนข้างจำกัดส่วนระบบขนส่งทางเลือกคือรถสองแถว(รถแดง) ก็มีราคาแพงเกินไปสำหรับแรงงานที่ได้รับค่าจ้างขั้นต่ำ
ง. แรงงานข้ามชาติต้องเผชิญกับการจำกัดควบคุมในการได้รับใบอนุญาตขับขี่และไม่สามารถขับรถจักรยานยนต์ไปทำงานเหมือนแรงงานทั่วไป
เครือข่ายผู้ย้ายถิ่นในลุ่มน้ำโขง(MMN) และเครือข่ายปฏิบัติการเพื่อแรงงานข้ามชาติ(ANM)รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างยิ่งต่อสิ่งเหล่านี้ที่จะนำไปสู่การสูญเสียชีวิตของแรงงานรุ่นเยาว์ในอนาคตการกระทำที่อันตรายนี้จะต้องยุติลงก่อนที่จะมีแรงงานต้องสูญเสียชีวิตหรือพิการถาวรมากกว่านี้พวกเราร้องขอต่อรัฐบาลไทยเพื่อให้การรับรองว่า
• ครอบครัวของแรงงานทุกคนที่เสียชีวิตจะได้รับค่าชดเชย
• แรงงานที่ได้รับบาดเจ็บจะได้รับการรักษาในโรงพยาบาลโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆและได้รับค่าชดเชยจากการสูญเสียช่วงเวลาทำงาน
• มีการบังคับใช้ระเบียบข้อบังคับเรื่องความปลอดภัยสำหรับระบบการขนส่งทุกประเภทอย่างเข้มงวดโดยมีการพิจารณาอย่างระมัดระวังต่อความปลอดภัยของแรงงานในกระบวนการปฏิบัติตามกฎหมาย
//////////////////////////////////////////////////////////
