Wasana Lamdee

ผลสำรวจโครงการ Saathi คนงานผู้หญิงในสลัม ความต้องการของคนจนในชุมชน “สลัมพากัดซิงค์”มุมไบ ประเทศอินเดีย ซึ่งมีคนอาศัยอยู่กว่า 5 แสนคน สิ่งที่ต้องการส่วนใหญ่คือ น้ำที่สะอาด การศึกษา ศูนย์เลี้ยงเด็ก อาชีพ และความไม่ปลอดภัยในเนื้อตัวร่างกายของผู้หญิง อินเดียยังไม่ยอมรับบทบาทของผู้หญิง การลุกขึ้นมารวมตัวกันเป็นการสร้างโอกาสในการจัดสวัสดิการกันเอง การคุ้มครองสิทธิ และการศึกษาในวันที่ 24 มิถุนายน 2556ได้ลงพื้นที่เพื่อดูการทำงานของ กลุ่มเดส (Desh Seva Samiti)

คำว่าจัณฑาลทำให้ความเป็นคนหายไปถูกกระทำเหมือนไม่ใช่คน เป็นที่ต้องห้ามเหมือนไม่ใช่มนุษย์ เช่น ห้ามถูกเนื้อต้องตัว ห้ามพูด หรือคุย แม้กระทั้งการเดินยังไม่สามารถให้คนเดินทับรอยเท้า หรือเงาทับคนชนชั้นอื่นๆได้ แต่คนกลุ่มนี้ชุมชนดาลิด ได้ลุกขึ้นมาต่อสู้เพื่อเปลี่ยนแปลงทางชนชั้นเพื่อให้มีศักดิ์ศรีความเป็นคนด้วยการเปลี่ยนศาสนา เพื่อที่จะได้หลุดพันจากการเป็นชนชั้นจัณฑาล และยังมีคำขวัญเพื่อการมีที่อยู่อาศัยว่า “ที่ดินที่ใดเป็นของรัฐที่ดินนั้นเป็นของเรา”

อินเดียเป็นประเทศหนึ่งที่ได้ชื่อว่า“เป็นแหล่งอารยธรรมของโลก” เป็นดินแดนที่เต็มไปด้วยความแตกต่างหลากหลายทั้งด้านภูมิประเทศ สีผิว ชาติพันธ์ วัฒนธรรมประเพณี ภาษา ศาสนาและจิตวิญญาณ ระดับชนชั้นทางเศรษฐกิจและระบบวรรณะทางสังคม กลุ่มได้ไปดูงานใน 3 เมืองใหญ่ ได้แก่ เมืองมุมไบ (บอมเบย์) เมืองโบพาล (Bhopal) และ เมืองเดลี (Delhi) เป็นกลุ่มและขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคม โดยผู้เขียนจะเล่าเป็นตอนๆในแต่ละวันที่ได้ลงพื้นที่ดูงานได้พบเห็น และรับฟังมา