แรงงานหญิงกัมพูชาถูกเถ้าแก่ลอยแพ ร้องช่วยกลับบ้าน

เมื่อวันที่ 28 ตุลาคม 2554 เวลาประมาณ 10.00 น. นักสื่อสารประจำศูนย์ภาคตะวันออกได้รับการประสานงานจาก คุณ วาสนา  ลำดี กอง บก. สื่อสารแรงงาน voicelabour โครงการการพัฒนาสื่อสนับสนุนกาสรขับเคลื่อนขบวรการแรงงาน มูลนิธิพิธภัณฑ์แรงงานไทย ให้ช่วยเป็นล่าม เพื่อประสานงานให้ความช่วยเหลือพี่น้องแรงงานต่างด้าวชาวกัมพูชาที่ได้โทรศัพท์มาขอความช่วยเหลือแต่ไม่สามารถสื่อสารเข้าใจกันได้

 

 “ จวย ขยม พอง “/” ขยม มัน จอง บาน อย เต”/” ขยม มัน เมียน ประ ”/ “ขยม จอง  ล๊อบ ปะ เตี๊ยะ”(ช่ายหนูด้วย/หนูไม่ต้องการอะไร/หนูไม่มีตังค์/หนูอยากกลับบ้าน) เสียงปลายสายจากโทรศัพท์ของคนงานหญิงชาวกัมพูชา ที่ร้องขอความช่วยเหลือผ่านทีมงานนักสื่อสารแรงงานเพื่อช่วยให้เธอและเพื่อนๆได้กลับประเทศ

 

นาง เป็ค อายุ 26 ปี คนงานหญิงจาก อ.พระตะบอง ประเทศกัมพูชา เล่าผ่านโทรศัพท์ว่า เธอ สามีและลูกน้อย พร้อมเพื่อนคนงานชาวกัมพูชาอีก4 คน เพิ่งมาทำงานเป็นคนงานรับเหมาก่อสร้างในพื้นที่ย่านรังสิตได้ 2 เดือน ค่าแรงวันละ 200 บาท เมื่อเกิดเหตุน้ำท่วม เถ้าแก่จึงอพยพเธอและเพื่อนๆมาพักอยู่ที่บ้านพักคนงานในนิคมฯอมตะนคร บ้านหนองตำลึง ต.หนองตำลึง อ.พานทอง จ.ชลบุรี ตอนนี้ลำบากมาก เถ้าแก่ไม่เหลียวแล ตอนนี้ไม่มีเงินในการใช้จ่ายเลย แต่เธอไม่ต้องการสิ่งของอะไร เพียงแต่อยากจะขอความช่วยเหลือให้เธอและเพื่อนๆได้กลับประเทศ

 

หลังจากได้รับทราบถึงปัญหาและความประสงค์ของคนงานคนดังกล่าว ทีมงานนักสื่อสารแรงงานจึงได้โทรศัพท์แจ้งไปยัง คุณ วาสนา ลำดี ซึ่งได้ประสานงานไปยังมูลนิธิผู้หญิงที่ดูแลเรื่องการประสานงานส่งแรงงานต่างชาติกลับประเทศเพื่อให้ความช่วยเหลือต่อไปแล้ว

 

       สมหมาย ประไว  นักสื่อสารแรงงาน ศูนย์แรงงานภาคตะวันออก รายงาน