ลูกจ้างบริษัท นครหลวงยิ่งเจริญ เศร้าใจถูกนายจ้างเบี้ยว จ่ายค่าชดเชยคนละ 10,000 บาทงวดแรก หลังตกลงแบ่งจ่าย 3 งวดเพียงร้อยละ 90 ไม่ครบตามกฎหมายหลังประกาศเลิกจ้างตั้งแต่ 2 พ.ย. โอด หวังเงินใช้หนี้ –ลงทุนชวดได้แค่ค่ารถกลับต่างจังหวัด
เมื่อวันที่ 25 ธันวาคม 2555 เวลา 16. 00 น. ณ.ที่ทำการสหภาพแรงงานกิจการสิ่งทอนครหลวง มีลูกจ้างบริษัทนครหลวงยิ่งเจริญการทอจำกัด จำนวน 48 คน ลูกจ้างมีอายุงานตั้งแต่ 7- 28 ปี (ทำงานมาตั้งแต่โรงงานแรกคือบริษัทนครหลวงถุงเท้าไนล่อน จำกัด รวมอายุงาน 40 ปีหากนับต่อเนื่อง) เดินทางมารับเงินค่าชดเชย ตามบันทึกการเจรจาข้อตกลง เมื่อวันที่ 2 พฤศจิกายน 2555 กรณีที่บริษัทฯได้เลิกจ้างลูกจ้างทั้งหมด ( ปิดกิจการ )โดยตกลงว่า จะจ่ายค่าชดเชยให้ลูกจ้างเพียงร้อยละ 90 เป็นเงินรวม 4 ล้านกว่าบาท ซึ่งจะแบ่งจ่ายรวม 3 งวด งวดแรกตกลงกำหนดจ่ายวันที่ 25 ธันวาคม 2555 งวดที่ 2 จ่ายวันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2556 และงวดที่ 3 จ่ายวันที่ 10 เมษายน 2556
แต่เมื่อลูกจ้างทั้งหมดได้เดินทางมาเพื่อรับค่าชดเชยตามที่นัดไว้ในงวดแรก(25ธ.ค.55) กลับพบว่านายจ้างนำเงินมาจ่ายให้ลูกจ้างเพียง 4.8 แสนบาทโดยขอเฉลี่ยให้ลูกจ้างเพียงคนละ 10,000 บาทเท่านั้น ลูกจ้างต่างก็เศร้าใจ เมื่อได้ยินนายจ้างบอกว่า “ขอโทษขณะนี้บริษัทฯทำดีที่สุดแล้วและไม่สามารถหมุนเงินให้ทันพอจ่ายค่าชดเชย เพราะว่า บริษัทฯ ถูกปิดกิจการ จึงไม่มีที่ไหนให้กู้เงิน ดังนั้นจึงไม่สามารถนำเงินมาจ่ายให้กับลูกจ้างจนครบได้ สามารถจ่ายให้ได้เพียงคนละ 10,000 บาท ไปก่อน และในวันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2556 จะนำส่วนที่เหลืองวดแรกที่ยังค้างจ่ายมาจ่ายให้อีกครั้ง
ในขณะเดียวกันนางสาวเกศแก้ว ทะเบียนธง กรรมการสหภาพแรงงานกิจการสิ่งทอนครหลวง ก็ได้ปรึกษาหารือเพื่อต่อรองกับนายจ้างเพื่อให้นายจ้างจ่ายค่าชดเชยงวดแรกที่เหลือให้กับลูกจ้างเร็วกว่าเดิม คือให้จ่ายภายในวันที่ 25 มกราคม 2556 แต่นายจ้างไม่ยอมยังยืนยันจะจ่ายตามที่กำหนดเดิม ซึ่งเมื่อประชุมกับสมาชิกสหภาพแรงงานฯและขอมติเสียงส่วนใหญ่มติเสียงส่วนใหญ่ตกลงยินยอมรับสภาพตามที่นายจ้างกำหนดจ่ายค่าชดเชยให้
นางสาวธนิดา จันทะไชย อายุ44 ปี คนจังหวัดศรีสะเกษ กล่าวว่า “ตนเสียใจเสียความรู้สึกมาก ที่นายจ้างไม่รักษาคำพูดตามที่ได้ตกลงกันไว้ครั้งแรกเพราะลูกจ้างก็ให้โอกาสรับค่าชดเชยที่ต่ำกว่ากฎหมายเพียงร้อยละ 90 แถมยังถูกแบ่งเป็น 3 งวด ทำงานมา 24 ปี ไม่มีอะไรติดมือกับบ้าน หวังว่าได้รับเงินค่าชดเชยอย่างน้อยสัก 30,000 กว่าบาท แล้วใช้หนี้เพื่อนๆให้หมด ส่วนที่เหลือจะนำไปลงทุนขายของแต่ความหวังก็หมดสิ้นเมื่อนายจ้างจ่ายเงินให้แค่ 10,000บาทเท่านั้น และไม่พอจะไปทำอะไร แค่ใช้หนี้ให้เพื่อนก็เกือบหมด แทบจะไม่เหลือค่ารถกลับบ้านด้วย เสียใจนะ ที่นายจ้างไม่มีความรับผิดชอบเช่นนี้ จะไปหางานทำลูกจ้างทั้งหมดก็อายุ 40-60 ปี คงไม่มีใครรับทำงานแล้ว”
เกศแก้ว ทะเบียนธง นักสื่อสารแรงงาน รายงาน
