เมื่อ เวลาประมาณ 18.00 น. ของวันที่ 9 กรกฎาคม 2558 กลุ่มผู้ใช้แรงงานสระบุรีและใกล้เคียง ได้ยื่นหนังสือ คัดค้านการประกาศใช้ระบบค่าจ้างลอยตัวทั่วประเทศ และ เสนอปรับค่าจ้างขั้นต่ำเป็น 360 บาทเท่ากันทั้งประเทศ ณ ศาลากลางจังหวัดสระบุรี มีองค์กรเครือข่ายกลุ่มฯเข้าร่วมเป็นจำนวนมาก
นายบุญสม ทาวิจิตร ประธานกลุ่มผู้ใช้แรงงานสระบุรีฯ กล่าว ที่ผ่านมาได้มีการประชุมกันอย่างต่อเนื่องเพื่อพิจารณาในประเด็นดังกล่าวนี้และเห็นควรมีมติคัดค้านการประกาศใช้ระบบค่าจ้างที่ไม่เท่ากันทั่วประเทศโดยมีเหตุผลดังนี้
1.ในอดีตที่ผ่านมานับตั้งแต่การประกาศค่าจ้างขั้นต่ำครั้งแรกตามประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 103 ลงวันที่ 6 มีนาคม 2515 ซึ่งในระยะหลังต่อมาได้มีการเปลี่ยนแปลงหลักการและเจตนารมณ์ไปอย่างมาก กล่าวคือค่าจ้างขั้นต่ำตามนิยามขององค์การแรงงานระหว่างประเทศที่กำหนดค่าจ้างสามารถเลี้ยงดูตนเองและบุคคลในครอบครัวได้ 3 คน มาเหลือเพียงพอเลี้ยงชีพเฉพาะคนที่ทำงานเพียงคนเดียว และค่าจ้างก็แบ่งเป็นเขตไม่เท่ากันคือปล่อยค่าจ้างลอยตัว หลังสุดในปี 2553 ราคาค่าจ้างมีถึง 32 เขต ทั้งๆที่เขตชายแดนติดกันชื้อสิ่งของอุปโภคบริโภค ในราคมเท่ากัน แต่ค่าจ้างไม่เท่ากัน ก่อให้เกิดความไม่เป็นธรรม เกิดความเหลื่อมล้ำ
2.การปล่อยค่าจ้างให้ลอยตัวตามดุลยพินิจ ที่ความเปลี่ยนแปลงของค่าจ้างในระดับท้องถิ่นขึ้นอยู่กับอนุกรรมการค่าจ้างประจำจังหวัดที่มีการประชุมกำหนดค่าจ้างร่วมกัน 3 ฝ่าย (ไตรภาคี คือ รัฐ นายจ้าง ลูกจ้าง) ในบางจังหวัดไม่มีสหภาพแรงงานตัวแทนฝ่ายลูกจ้างก็หาคนที่อ่อนน้อมถ่อมตนไม่กล้าโต้ถียง ทำให้บางจังหวัดไม่ได้รับการปรับค่าจ้างติดต่อกันหลายปี ประกอบกับรัฐบาลไม่สนับสนุนการให้สัตยาบันต่ออนุสัญญาขององค์การแรงงานระหว่างประเทศ (ILO) ฉบับที่ 87 และ 98 ส่งเสริมสิทธิเสรีในการรวมตัวและการเจรจาต่อรอง ทำให้คนงานอยู่ในสภาพที่ยากลำบากแร้นแค้น
3.การปล่อยให้ค่าจ้างไม่เท่ากันทั่วประเทศเช่นนี้ ทำให้ค่าจ้างมีความแตกต่างกันอย่างมาก ก่อให้เกิดการอพยพแรงงานจากจังหวัดหรือเขตที่มีค่าจ้างต่ำไปสู่จังหวัดและเขตที่มีค่าจ้างสูงส่งผลต่อปัญหาสังคมตามมาอย่างมากมาย ครอบครัวแตกแยก ปัญหายาเสพติด การล่วงละเมิดทางเพศ กระจุกตัวของผู้คนในเมืองใหญ่ เกิดความแออัด เกิดแหล่งเสื่อมโทรม คุณภาพชีวิตต่ำลง รัฐต้องลงทุนในโครงการใหญ่ๆในเมืองทำให้สูญเสียงบประมาณสูญเสียโอกาสในการพัฒนาคน พัฒนาเรื่องการศึกษา และ การบริการสาธารณะที่ดี ในชนบทที่ดินที่รกร้างไม่มีคนหนุ่มสาวทำการเกษตรถูกนายทุนยึดครอง ซึ่งจะเห็นได้จากนายทุนบางคนครอบครองที่ดินเกือบ 1 ล้านไร่ เป็นต้น
4.คำกล่าวอ้างเดิมที่บอกว่าค่าครองชีพในต่างจังหวัดถูกกว่าค่าครองชีพในกรุงเทพฯไม่ใช่อีกต่อไป ดูจากราคาน้ำมันพลังงานซึ่งเป็นปัจจัยการผลิตต่างจังหวัดแพงกว่ากรุงเทพฯ เครื่องอุปโภค บริโภค บวกราคาค่าขนส่งแพงกว่าสินค้าในร้านสะดวกชื้อที่กลายเป็นวัฒนธรรมใหม่ของคนไทยวันนี้เท่ากันทั้งประเทศ บางรายการแพงกว่ากรุงเทพฯด้วยซ้ำ
5.ภายใต้สถานการณ์เศรษฐกิจที่ผันผวนซึ่งนับวันที่จะรุนแรงขึ้น ทั้งในระดับประเทศและ สากล เกิดเปิดเสรีทางการค้า การเงิน การลงทุน การบริการ และแรงงานในข้อกำหนดของเศรษฐกิจอาเซี่ยน (AEC) ที่จะเปิดภายในปลายปีนี้มีความหมายอย่างมากต่อระบบเศรษฐกิจและสังคมจากนี้ไป การแข่งขันที่เข้มข้นจะก่อให้เกิดผลกระทบที่ตามมาอย่างมากมาย หากรัฐบาลมองแค่การลงทุนเพียงอย่างเดียวโดยไม่ให้ความสำคัญต่อความเป็นอยู่และคุณภาพชีวิตของคนงาน จะทำให้ประเทศ คนไทยสูญเสียโอกาสอย่างมาก จะแข่งขันกับประเทศอื่นได้อย่างไร เมื่อคนไทย แรงงานไทย ถูกเสนอขายค่าจ้างแรงงานในราคาที่ถูกเพื่อดึงดูดนักลงทุน
ทางด้านนายพรนารายณ์ ทุยยะค่าย เลขาธิการกลุ่มผู้ใช้แรงงานสระบุรีฯ กล่าว กระทรวงแรงงานควรหยุดกระบวนการที่จะเดินหน้าด้วยการปล่อยให้ค่าจ้างไม่เท่ากันทั้งประเทศ แล้วเกิดปัญหาเช่นในอดีต คนที่มาเป็นรัฐบาลก็ต้องศึกษาทบทวนอย่างเข้าใจ และดำเนินการตามนโยบาย คือลดความเหลื่อมล้ำ สร้างความเป็นธรรมให้แก่ประชาชน และไม่เห็นด้วยกับการปล่อยให้การกำหนดอัตราค่าจ้างขั้นต่ำ เป็นเรื่องการตัดสินใจของแต่ละจังหวัดเท่านั้น และ เสนอให้รัฐบาลปรับค่าจ้างขั้นต่ำ จาก 300 บาท เป็น 360 บาท ให้เท่ากันทั้งประเทศเพราะก่อนหน้านี้รัฐบาลก็ปรับเงินเดือนให้แก่ข้าราชการ ดังนั้นคนกลุ่มอื่นเฉกเช่นลูกจ้างเอกชนไม่ควรเลือกปฏิบัติ รัฐต้องปรับค่าจ้างประจำปีให้กับลูกจ้างประจำหรือลูกจ้างที่ทำงานต่อเนื่องตามค่าครองชีพที่สูงขึ้น สร้างกลไกในการคุ้มครองแรงงานที่ทำงานเกินหนึ่งปีให้มีการปรับค่าจ้าง พิจารณาปรับค่าจ้างฝีมือแรงงานตามความสามารถแต่ละสาขาอาชีพ จัดทำโครงสร้างค่าจ้างให้ชัดเจน มีการเปลี่ยนคำนิยามค่าจ้างจากเดิมค่าจ้างขั้นต่ำเป็นค่าจ้างแรกเข้า อีกทั้งควรหามาตรการด้านต่างๆ ช่วยเหลือแก่เกษตรกรและประชาชนอาชีพอื่นๆด้วย
