บทความ

กว่า 6 เดือนแล้วที่ชีวิตผมว่างเปล่าจากหลักประกันสุขภาพ หลังจากที่สำนักงานประกันสังคม(สปส.)มีหนังสือแจ้งว่าผมสิ้นสุดความเป็นผู้ประกันตนในมาตรา 39 เนื่องจากขาดส่งเงินสมทบ 3 เดือน แม้ผมพยายามอุทธรณ์และให้เหตุผลว่าเป็นเหตุสุดวิสัย แต่ดูเหมือนเสียงของผมจะเข้าไปไม่ถึง “ใจ” ของผู้บริหารสำนักงานประกันสังคมเอาซะเลย

“กระบวนการยุติธรรมที่ล้าช้า คือ กระบวนการอยุติธรรม”“ความล้าช้าเป็นการค่าเวลา” เมื่อวันที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2542 เมื่อ 17 ปีที่แล้ว มีเหตุการณ์โศกนาฎกรรมครั้งใหญ่ ที่เกิดจากการประมาทของนายจ้างชาวไต้หวันและชาวไทย

จากทัศนคติ ค่านิยมที่ให้คุณค่าผู้ชายอยู่เหนือผู้หญิง หรือภรรยาเป็นสมบัติของสามี อีกทั้งคำสอนที่ว่า “ไฟในอย่านำออก ไฟนอกอย่านำเข้า” คำพูดเหล่านี้ ทำให้การทำร้ายผู้หญิง

เขาก็บอกกับภรรยาคุณรัชนีย์บูรณ์ โพธิ์อ่านว่า “มีคนคอยตามอยู่ แต่ไม่ทราบว่าเป็นกลุ่มไหน เขาถูกข่มขู่และติดตามทุกฝีก้าว และสั่งเสียว่า ถ้าหายไป 3 วัน แสดงว่าถูกลักพาตัวไป หากไม่ติดต่อกลับมาภายใน 7 วัน แสดงว่าเสียชีวิตแล้ว”ก่อนที่ทนงจะหายตัวไป

วันนี้”หลวงพี่ประเสริฐ”สูญเสียการมองเห็นเพราะตาข้างหนึ่งประสบอุบัติเหตุขณะทำงานอยู่บนเรืองประมงที่เกาะเบนจินา ประเทศอินโดนีเซีย

ขบวนผู้ใช้แรงงานเรียกร้องรัฐ ปรับขึ้นค่าจ้าง ควบคุมราคาสินค้า รับรองอนุสัญญาILO ฉบับที่ 87 และ98 พร้อมปฏิรูปสำนักงานประกันสังคม และเงินทดแทน

“ลูกจ้าง”ไม่ว่าจะเป็นแรงงานข้ามชาติผิดกฎหมายหรือถูกกฎหมายก็อยู่ภายใต้พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงานเช่นกันและต้องตระหนักว่าสถานะภาพทางกฎหมายคนเข้าเมืองและสิทธิในฐานะเป็นลูกจ้างที่ถูกรับรองตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงานนั้นเป็นคนละส่วนกัน ดังนั้นแม้ว่าแรงงานจะถูกจับดำเนินคดีฐานเข้าเมืองผิดกฎหมายและถูกส่งกลับประเทศต้นทางก็ไม่ตัดสิทธิในสิทธิตามกฎหมายคุ้มครองแรงงาน

รำลึก 100 ปีชาตกาล ศ.ดร. ป๋วย อึ้งภากรณ์ บุคคลสำคัญของโลก “คุณภาพชีวิตแห่งชีิวิต ปฏิทินแห่งความหวัง” จากครรภ์มารดาถึงเชิงตะกอน