น้ำท่วมแรงงาน ผลกระทบโลกลืม

น้ำท่วมใหญ่ปลายปี 2554 ส่งผลกระทบต่อแรงงานจำนวนมากทั้งกลุ่มแรงงานในสถานประกอบการ แรงงานนอกระบบ และแรงงานข้ามชาติ แม้ว่าเครือข่ายแรงงานจะมีการตั้งศูนย์บรรเทาทุกข์ในช่วงน้ำท่วมและทำศูนย์ฟื้นฟูในช่วงหลังน้ำลด ซึ่งได้ให้การช่วยเหลือแรงงานไปเป็นจำนวนไม่น้อย แต่ถึงวันนี้ ยังมีแรงงานอีกเป็นจำนวนมากที่เข้าไม่ถึงความช่วยเหลือใดๆ หรืออาจพูดว่าความช่วยเหลือจากแห่งใดๆก็ยังไม่เข้าไปถึง

ความหวัง 300 บาท เพื่อยังชีพ

สภาวะในปัจจุบันนี้ ข้าวยากหมากแพง ค่าแรงต่ำ ค่าครองชีพถีบตัวสูงขึ้น ค่าจ้างประกาศขึ้น ค่ารถ ค่าเรือ ค่าน้ำมัน ขึ้นราคาล่วงหน้ามารอก่อนแล้ว เงิน 100 บาท เดินออกจากบ้าน หมดไปค่าเดินทาง ค่าอาหารได้เพียงมื้อเช้าเท่านั้น ปัญหาเรื่องปากเรื่องท้องล้วนเป็นปัญหาใหญ่สำหรับคนใช้แรงงาน

ชีวิตคนงาน-ครอบครัวปิดเทอม

อีกมุมหนึ่งที่ทุกคนอาจจะลืมคิดหรือไม่เคยคิดถึงเลย คือ กลุ่มคนที่ทำงานใน โรงงานอุตสาหกรรมตามหัวเมืองใหญ่ต่างๆหรือคนที่อพยพเข้ามาทำงานในเมืองใหญ่นั้น พวกเขามีครอบครัวหรือไม่ และถ้ามีแล้วเขาจะมีครอบครัวของเขาอย่างไร คงจะเป็นเรื่องยากที่จะทำให้ทุกคนเข้าใจเรื่องราวเหล่านี้ อาจเข้าใจได้ไม่ลึกซึ้งนักหากไม่ประสบกับตัวเอง แต่ก็มีคนงานจำนวนมากที่พยายามสร้างครอบครัวที่สมบูรณ์ตามปัจจัย 3 อย่าง เช่นกรณี นายอุดมพร ชาวพงษ์ คนงานในบริษัทอุตสาหกรรมเหล็กและโลหะ แห่งหนึ่งใน อ.ปลวกแดง จ.ระยอง ที่พยามจะทำทุกอย่างเพื่อให้ครอบครัวของตนให้ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน และนาง ดารุณี พลซ้าย ที่จะได้พบหน้าลูกของเธอทั้ง 2 คนก็เฉพาะช่วงวันหยุดเทศกาลและช่วงที่ลูกปิดเทอมเท่านั้น ทั้งสองคนนี้เป็นแต่เสี้ยวหนึ่งของ คนงานที่มาทำงานในเมืองใหญ่